Καινούριος χρόνος έρχεται με δώρα φορτωμένος,Πολυσποριά, πολυδοντιά, καλοτυχιά κι υγεία,Και σέρνει στο κατόπι του πολλά παιδιά ακόμα.
Το πρωτοχρονιάτικο αυτό ασμάτιο μικρών καλαντιστών από την Εύβοια συνοψίζει με τρόπο ποιητικό, όμως συνάμα άμεσο και εξαιρετικά παραστατικό, την ουσία της Πρωτοχρονιάς, τα καίρια συστατικά της: το φόβο του Χρόνου και τον πόθο του Δώρου.
Αυτός ο νέος χρόνος που έρχεται να προστεθεί στη ζωή μας, δε θα είναι μοναδικός, πίσω του θα έρθουν κι άλλοι…
Ο φόβος του χρόνου είναι ο φόβος του θανάτου, η αγωνία που δημιούργησε στους ανθρώπους την επιθυμία να δαμάσουν το χρόνο, δηλαδή να τον μετρήσουν, να τον προσδιορίσουν, να τον ονοματίσουν ώστε να εντάξουν μέσα στην απεραντοσύνη του τη βραχύτατη ύπαρξή τους.
Αυτός ο νέος χρόνος που έρχεται να προστεθεί στη ζωή μας, δε θα είναι μοναδικός, πίσω του θα έρθουν κι άλλοι…
Ο φόβος του χρόνου είναι ο φόβος του θανάτου, η αγωνία που δημιούργησε στους ανθρώπους την επιθυμία να δαμάσουν το χρόνο, δηλαδή να τον μετρήσουν, να τον προσδιορίσουν, να τον ονοματίσουν ώστε να εντάξουν μέσα στην απεραντοσύνη του τη βραχύτατη ύπαρξή τους.
